Iàn hông kòe āu eng kui khì, Sè sǹg hû seng chheng bān su.
Tn̂g î chhun bang kúi to sî, Sán sū chhiu hûn bô be̍k chhú.
Bûn khîm kái phè sîn sian lū, Bán toàn lô I liû put chù.
Khoàn kun bo̍h choh to̍k séng jîn, Lân chùi hoa kan eng iú
só͘.
宋詞 木蘭花（晏殊）
燕鴻過後鶯歸去，細算浮生千萬緒。
長於春夢幾多時，散似秋雲無覓處。
聞琴解佩神仙侶，挽斷羅衣留不住。
勸君莫作獨醒人，爛醉花間應有數。
Sòng sû “Bo̍k lân hoe” Àn Sû
Tî tn̂g chúi le̍k hong bî loan, Kì tit Gio̍k Chin chho͘ kìⁿ bīn.
Tiōng thâu koa ūn hióng cheng chông, Ji̍p phòa bú io âng loan
soân.
Gio̍k kau lân hā phang kai poān. Chùi āu put ti chhiâ ji̍t
boán.
Tng sî kiong góa siúⁿ hoe jîn, Tiám kiám jû kin bô chi̍t pòaⁿ.
宋詞 木蘭花（晏殊）
池塘水綠風微暖，記得玉真初見面。
重頭歌韻響琤琮，入破舞腰紅亂旋。
玉鉤闌下香階畔。醉後不知斜日晚。
當時共我賞花人，點檢如今無一半。
Le̍k iông hong chháu tn̂g têng lō͘,
Liân siáu phau jîn iông īⁿ khì.
Lâu thâu chân bang gō͘ keⁿ cheng, Hoe
té lî chhiû saⁿ goe̍h hō͘.
Bô chêng put sū to chêng khó͘, Chi̍t
chhùn hoân sêng chheng bān lúi.
Thian gâi tè kak iú kêng sî, Chi ū
siuⁿ si bô chin chhù.
宋詞 木蘭花（晏殊）
綠楊芳草長亭路，年少拋人容易去。
樓頭殘夢五更鐘，花底離愁三月雨。
無情不似多情苦，一寸還成千萬縷。
天涯地角有窮時，只有相思無盡處。
No comments:
Post a Comment